ऐनै ऐना
र , तराजु नै तराजुले भरिएको
काँडेतारको भकारीमा
कहिल्यै नओइलाउने एक धर्को मुस्कान रोपेर
टाकुरा उक्लिन्छ्न् बाहरु
र झरेपछी भुँईमा
दौडिरहेका झन्डाहरुको बिचको
ठूलो झन्डा देखाउदै
मेरो हो भन्छन् ।
तर कहिल्यै अग्लिएन झन्डा
बा अग्लिए जस्तो ।
बा! अब अर्को पटक उक्लनुपर्दा टाकुरा
आफ्नो निधारको तिलक
र आमाको आँखाको गाँजल मिसाएर
एउटा आँखा टाँसिदिनु झन्डामा ।
No comments:
Post a Comment