पिसाबको ढाप्

हर बिहान् ब्युँझने बित्तिकै

ओछ्यान् मै खोज्छु आफ्नो जिन्दगि

सिरानिमा भेट्छू केवल धूलो

सायद सापनाहरु टुक्रिंदा झरेका,

खाट्मुनि देख्छु खरानि

सायद आफ्नै निधार खालि देखेर

आत्महत्या गरेको भाग्यको चिताको खरानि,

खाटकै खुट्टाका बिचमा रैछ

सुरु अन्त्य केहि नबुझिने

घुम्ति नै घुम्ति परेकाे माकुराको जालो ।

अहो भेटियो जिन्दगि भनेर

जब त्यहि जालो समात्छु

बिलाउँछ हत्केलामै एक पित्को बनेर ।

म जब ‘जब जिन्दगि खोज्छु

तब रुन्छू त्यो बालक बनेर

जो ब्युँझने बित्तिकै

सपानामा भेटेको पैसा खोज्छ ओछ्यानमा

र केवल भेट्छ सपनामा फेरेको पिसाबको ढाप् !