अरु गर्छन् धरमर पिरमा म नाचेर रुन्छु।
अरु झार्छन बरबर आसुँ म हांसेर रुन्छु।
स्वेछाले फाल्न मिल्ने यो होशको के कुरा,
सबै भाग्छन् घरघर राती म मातेर रुन्छु।
श्वास फेर्दैमा जिएं भन्ने भ्रममा के पर्थें र म,
सबै कांप्छन थरथर मर्न म बांचेर रुन्छु।
मानव भिडमा शिकार खेली माथि पुग्ने दुस्वप्नले,
रगत बग्छन धरधर ब्यर्थ म कांपेर रुन्छु।
मानवताको मलामी गै हाशेरै फर्के सबै,
सबै फाल्छन परपर धर्म म सांचेर रुन्छु।
No comments:
Post a Comment