गजल

माया लीलामीमा छ रे तिम्रो शहरमा,

बैँस सिरानीमा छ रे तिम्रो शहरमा,

रातभरी झिलिमिली मान्छे बेच्ने शहर,

चन्द्र सुर्य धिमा छ रे तिम्रो शहरमा,

पाप धर्मको लेखाजोखा कसले किन गर्छ?

देउता बगलीमा छ रे तिम्रो शहरमा,

के हो?

.................
मान्छे कलाकार हुन्छन्,
साहित्यकार हुन्छन्।
त्यस्तै हो,
तिम्रो पेशा प्रतीको मेरो सम्मान
तिमी प्रतीको प्रेम जत्तिकै सफा छ।
तर सुन्दरी
एक पटक गर्बसाथ भन न
यो बेश्यापन तिम्रो पेशा हो
चरित्र हैन।

बिपना

आज काल मेरो छेउ नै भएर ओरालो लाग्यो,
मलाई लगेन एक्लै गयो, 
म पनि किन पछ्याऊथेँ,
म उकालो लागेँ। 
तर मलाई अब आँट आउँदैन,
ओरालो झर्ने, 
काल देखेपछी मान्छे काँतर बन्दो रैछ।

म सर्प हैन

रात रात भरी,
आंशुले पखालेर जुनलाई, 
म सर्प हैन भनेर चिच्याइरहंदा,
मेरै क्याल्कुलेटरमा 
कामुकताको हिसाब गर्नेहरुले 
मलाई प्रेम गर्छु भनेर झुक्याए। 
म ग्रेट वाल नांघ्दिन भन्दा 
कांतर भने, 
नायगरा बाट फाल हल्दिन भन्दा, 
नपुंसक भने, 
प्रेम गर्छु भन्नेले बुझ्दैन
मलाई प्रेम गर्नेले बुझ्नेछ
म अमृतको खेती गर्न सक्छु।